آموزش مهارت‌های ارتباطی به کودکان یک امر بسیار ضروری در تربیت و رشد آنهاست. این مهارت‌ها نه تنها نقش بزرگی در توسعه روانی و اجتماعی کودکان دارد بلکه برای ایجاد جامعه‌ای سالم‌تر و موفق‌تر نیز اهمیت بسیار دارد. آموزش این مهارت‌ها به کودکان کمک می‌کند تا توانایی صحبت کردن و گوش دادن به دیگران را بهبود دهند و روابط موفقی را در زندگی خود بیافرینند. علاوه بر آن یاد می‌گیرند احساسات خود و دیگران را بهتر درک کرده و مؤثرتر احساسات منفی و چالش‌های ذهنی خود را مدیریت کنند. مهارت‌های ارتباطی به کودکان آموزش می‌دهد که چگونه با دیگران همکاری کنند و در تیم‌ها و گروه‌ها به بهترین شکل ممکن عمل کنند. کودکانی که مهارت‌های ارتباطی خوبی دارند، می‌توانند نیازها و اهداف خود را به راحتی بیان کنند و از دیگران حمایت بگیرند. آن‌ها یاد گرفته‌اند چگونه با مشکلات و اختلافات به شکل سازنده و مثبت ارتباط برقرار کنند و مسائل را حل کنند. آموزش مهارت‌های ارتباطی به کودکان اعتماد به نفس را تقویت می‌کند. آن‌ها از توانایی‌های خود اطمینان پیدا می‌کنند و به بهترین شکل ممکن با موقعیت‌ها و انتخاب‌های مختلف مواجه می‌شوند و به نسبت سایر کودکان تصمیم‌گیرندگان قوی‌تری هستند. اما اگر کودکی در مهارت‌های ارتباطی خود ضعف داشته باشد، این مشکل سبب ناتوانی او در ارتباط با دیگران و تنهایی و انزوای او در جامعه خواهد شد. از آنجایی‌که چنین کودکی قادر به بیان نیازها و احساسات خود نیست، نارضایتی‌ها و تنش‌های فراوانی را در ارتباطات خود تجربه می‌کند. عدم دوستیابی در این کودکان مشکلات اجتماعی بلندمدت برایشان ایجاد می‌کند. کودکانی که مهارت ارتباطی بالایی ندارند، اغلب در تحصیل خود و ارتباط با معلمین و همسالان خود نیز با مشکل مواجه هستند. با این توضیحات، آموزش مهارت‌های ارتباطی به کودکان نه تنها در زندگی روزمره آن‌ها کمک می‌کند، بلکه به آینده سالم‌تر و موفق‌تر این کودکان می‌انجامد. این مهارت‌ها به کودکان کمک می‌کند که به بهترین شکل ممکن با دیگران ارتباط برقرار کنند و در موقعیت‌های مختلف موفق ظاهر شوند و مشکلات را به نحوی عالی حل کنند.